(g)een verhaaltje voor het slapen gaan

Herxen, een klein dorpje met 400 inwoners aan de IJssel, kent een tragisch verhaal uit 1837. In de nacht van 5 op 6 februari breekt er brand uit in het huis van Albert Wetterman. De 38-jarige arbeider woont daar samen met zijn vrouw Gerridina Lankhorst en hun drie kinderen. Opvallend is dat zijn vrouw de dag ervoor is overleden en opgebaard ligt in de voorkamer. Buren slagen erin haar lichaam te redden uit het brandende huis.

De dood van Gerridina wekt meteen argwaan bij burgemeester Gilles Schouten van Wijhe. Tijdens zijn onderzoek ontdekt hij dat Wetterman een affaire heeft met een jong meisje dat bij hem is ondergebracht door de diaconie. Dit meisje bevalt kort voor de brand van een kind, waarna Wetterman haar, tegen de wil van zijn vrouw, weer in huis haalt. Gerridina wordt ziek van verdriet en sterft na hevige krampen.

De burgemeester vermoedt vergiftiging en overtuigt Wetterman om een lijkschouwing te laten doen. Maar voordat dat gebeurt, brandt het huis af. Gelukkig redden buren het lichaam, waardoor de lijkschouwing toch doorgaat. Onder druk van de burgemeester bekent Wetterman dat hij zijn vrouw met rattenkruid heeft vergiftigd, maar hij ontkent de brand te hebben gesticht.

Tijdens het proces komt de waarheid toch boven water: Wettermans wil met het jonge meisje en haar kind verder en vergiftigt daarom zijn vrouw. Wanneer hij beseft dat zijn misdaad ontdekt zal worden, steekt hij zijn huis in brand om bewijsmateriaal te vernietigen.

Albert Wetterman wordt ter dood veroordeeld en op 7 juli 1837 geëxecuteerd op de Grote Markt in Zwolle. De executie trekt veel publiek, alsof het een kermisattractie is. Hij wordt begraven op het Broerenkerkhof in Zwolle en is de laatste die in Overijssel aan de galg hangt. De doodstraf wordt in Nederland 33 jaar later, in 1870, afgeschaft.

Dit verhaal is een aangepaste versie van het verhaal op de website Mijn Stad Mijn dorp, geplaatst door de Historische vereniging Wijhe.