Aandacht trekken

Ik feliciteer mijn buurman met zijn verjaardag. Je kent hem vast. Hij heeft en baard, groot postuur (lees dikke buik), harde stem en een brede grijns. Wat trouwens ook niet kan ontbreken is een herdershond en shag. Precies, Age Braad. Een theaterman, pionier, bruggenbouwer. Iedereen weet: bij Age hoef je niet aan te komen met een biertje maar een glaasje Berenburg. Hij is de veilingmeester, bestuurslid van het Dorpshuis en zit in medezeggenschapsraad van de Floris Radewijn. Want Age heeft zoals je weet, graag wat te zeggen. Hij wil zijn mening geven, meedoen in het reilen en zeilen van Herxen. 

‘De koppen aan de muur. Heb je ze al gezien Willemien?’ 
‘Nee, ik heb ze niet gezien.’ reageer ik. 
Vorig jaar kreeg ik een beeld van Jose, ik vond het zo mooi. Nu hangen er drie.’

Ik herinner me weer dat Age vorig jaar een bijzonder beeld kreeg. Het is een grote kop en heeft een bordeaux rode kleur vermengd met groen. Het trekt de aandacht en de grote mond van het beeld is opvallend. Het doet me denken aan de ‘gapers’ bij de apotheek. 

‘Ah, waarom drie ?’ reageer ik. 
Het beeld heeft een gezicht met een grote mond. Oftewel veel blabla, een grote waffel. Maar waar gaat het nu eigenlijk om? 
‘Ja… vertel Age? Waar gaat het eigenlijk om?’ reageer ik met een serieuze blik. 
‘Dat je omziet naar elkaar. Je niet te snel op je tenen getrapt voelen. Maar dat je doorvraagt, kunt luisteren.’

Een paar dagen later loop ik langs het huis van Age en ik grinnik. Inderdaad vallen ze op die drie koppen. Het gesprek zette me aan het denken. Luisteren en delen waar je mee zit? Wil en doe ik dat met mijn buren? Misschien zat ik er niet ver naast. Die gapers. Age heeft precies dezelfde gedachte. De aandacht trekken van voorbijgangers, de nieuwsgierigheid wekken waar het beeld voor staat.

Wie weet lukt het mezelf wat meer te laten zien en mijn buur te vragen. Hoe gaat het met je, wat houdt jou bezig?